خانه ی دوست کجاست

؟

من دلم می خواهد.... خانه ای داشته باشم پر دوست کنج هر دیوارش
دوستهایم بنشینند آرام....

گل بگو گل بشنو

هر کسی می خواهد

وارد خانه پر عشق و صفامان گردد....

یک سبد بوی گل سرخ..... به ما هدیه کند

شرط وارد گشتن

شست و شوی دلهاست
شرط آن داشتن

یک دل بی رنگ و ریاست


بر درش برگ گلی می کوبم

روی آن با قلم سبز بهار

می نویسم ای یار

خانه دوستی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر خانه ی دوست کجاست؟؟؟؟

 

*****************************************************************************

*****************************************************************************

 

دل داده ام بر باد، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی، شیرین تر از فرهاد
ای عشق از آتش، اصل و نسب داری
از تیره دودی، از دودمـان بـاد


از آب طوفان شد، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش، در جـان بـاد افتاد


هر قصر بی شیرین، چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد، کاهی به دست باد


هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پـدر ما را، انـدوه مـادرزاد


از خاک ما در بـاد، بوی تو می آید
تنها تو می مانی، ما می رویم از یاد

بي تو مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق ديوانه كه بودم

***

در نهانخانه ي جانم گل ياد تو درخشيد

باغ صد خاطره خنديد

عطر صد خاطره پيچيد

***

يادم آمد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم

پرگشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم

ساعتي بر لب آن جوي نشستيم

تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت

من همه محو تماشاي نگاهت

 

 

***آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ريخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

***يادم آيد : تو به من گفتي :از اين عشق حذر كن!لحظه اي چند بر اين آب نظر كن آب ، آئينه عشق گذران است
تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است

باش فردا ،‌ كه دلت با دگران است!

تا فراموش كني، چندي از اين شهر سفر كن!

***

با تو گفتم :‌

"حذر از عشق؟

ندانم!
سفر از پيش تو؟‌

هرگز نتوانم!

روز اول كه دل من به تمناي تو پر زد

چون كبوتر لب بام تو نشستم،

تو به من سنگ زدي من نه رميدم، نه گسستم"

باز گفتم كه: " تو صيادي و من آهوي دشتم

تا به دام تو درافتم، همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم

سفر از پيش تو هرگز نتوانم، نتوانم...!

***

اشكي ازشاخه فرو ريخت

مرغ شب ناله ي تلخي زد و بگريخت!
اشك در چشم تو لرزيد

ماه بر عشق تو خنديد،
يادم آيد كه از تو جوابي نشنيدم

پاي در دامن اندوه كشيدم

نگسستم ، نرميدم



رفت در ظلمت غم، آن شب و شب هاي دگر هم

نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم

نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم!

بي تو اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم!

*****************************************************************************

*****************************************************************************

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست


عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او

پر زلیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو ... من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم.

..

 

نظرات شما عزیزان: